In onze rijlessen werken wij veel met de ‘Skala der Ausbildung’. Dit geldt echter niet alleen voor het paard, maar ook voor de ruiter.
Pas wanneer de ruiter ontspannen in het juiste ritme en met de juiste regelmaat met het paard kan meebewegen (takt). Alle lichaamsdelen onafhankelijke van elkaar actief en atletisch kan bewegingen met ijverigheid en souplesse (impuls & swung), waarbij er nauwelijks meer een voorkeur is voor linker- of rechterzijde (rechtgerichtheid). Kan de ruiter samen met het paard zorgen voor de juiste aanleuning, nageeflijkheid, verzameling en werken naar het uiteindelijke, ultieme doel: ‘durchlässigkeit’. En deze ‘durchlässigkeit’ is voor iedere combinatie te bereiken!

Kort samengevat geeft dit het hoofddoel van onze trainingen weer:
1 + 1 = 3

We kunnen wel een goed paard hebben, of een goede ruiter zijn, maar dat betekent nog niet dat we ook een goede combinatie vormen. En juist die combinatie is wat we nodig hebben om goed te presteren, plezier te hebben maar ook om steeds weer nieuwe dingen te leren.

Naast het paard is de ruiter dus even belangrijk in dit verhaal. Zoals eerder al omschreven staat is de kwaliteit van een goede ruiter niet afhankelijk van zijn niveau. Je moet je paard leren ‘lezen’. Kleine signalen leren (h)erkennen. Daarnaast is bijna iedere ruiter scheef en/of eenzijdig ontwikkeld. Paardrijden is een sport waarbij je alle onderdelen van het lichaam onafhankelijk moet kunnen bewegen en beide zijdens van het lichaam moet kunnen coördineren. Dit zijn een aantal punten waar een goede ruiter mee aan de slag gaat.

Met de ‘educatieve holistisch rijlessen’ wordt je bewust van wat je kunt met je lichaam tijdens het rijden. We streven naar een goede balans en een correcte houding van de ruiter zodat deze het paard met minimale inspanning volgt en vanuit daar kan gaan begeleiden. Tevens gaan we werken aan de houding van het paard. Immers wanneer de ruiter niet in balans zit, kan het paard ook niet in balans lopen.

Er worden door zowel instructeurs al door ruiters soms hulpmiddelen gebruikt tijdens het rijden waardoor het paard beter zou lopen. Helaas worden veel van de hulpmiddelen niet als hulp middel gebruikt, maar als hoofd middel. Hierdoor stoor je niet alleen de balans van het paard maar het paard en de ruiter leren zelf niet om deze balans, swung en regelmaat te vinden. Ze kunnen dan ook moeilijk meer zonder het hulpmiddel rijden.

Wanneer een oefeningen minder vloeiend/ minder gemakkelijk gaat, komt dat vaak doordat er te veel hulpen (moeten) worden gegeven(denk aan wendingen, overgangen, zijgangen etc.)
De harmonie en eenheid tussen ruiter en paard is al snel verstoord wanneer de ruiter te veel onnodige bewegingen maakt bovenop de rug van het paard. Het is dan als toeschouwer (en jury) al minder prettig om naar te kijken omdat er te weinig rust heerst. Daarbij leidt dit alles uiteindelijk naar frustratie, zowel voor het paard als voor de ruiter.

Dit is waarom ik houding- & zittechnieken gebruik in mijn rijlessen. We willen eenheid, samenwerking en harmonie wat leidt tot een goede balans tussen ruiter en paard. Dit willen we niet alleen vanaf de grond, maar ook vanuit het zadel. Ik kijk naar de houding van de ruiter en het paard, aangezien het één niet zonder het ander kan. Door de houding van de ruiter te veranderen veranderd er ook veel bij het paard. Het is belangrijk om de juiste spieren bij het paard te ontwikkelen, maar de juiste houding van de ruiter kan het proces alleen maar versnellen. Ik ben van mening dat je vele oefeningen op je zit kunt doen, sporen of zweep heb je alleen nodig als ondersteuning/verfijning (maar niet voor afstraffen!). Echter worden veel jonge paarden niet op de zit ingereden waardoor ze vaak daar al ‘minder verfijnd’ zijn.

• Heeft jouw paard moeite met het lopen op zijn eigen benen?
• Ben jij je paard (bijna) elke beweging aan het ondersteunen?
• Moet je bij elke oefening die je vraagt veel hulpen geven?
• Ben jij diegene die na al die maanden intensief trainen nog steeds meer zweet dan je paard?
• Krijg jij je paard niet nageeflijk gereden zonder hulpteugels?
• Is je paard zwaar op de hand?
• Moeilijk in te buigen?
• Of moeilijk te verzamelen?
• Ben jij niet tevreden na een trainingssessie?
• Heb je het idee dat je blijft ‘hangen’ op hetzelfde niveau?
• Lukt het niet om een ‘moelijkere’ oefening voor elkaar te krijgen?
• Krijg je steeds dezelfde bemerkingen van de jury?
• Of rijdt je geen winstpunten (meer)?
• Of zijn er andere dingen die je graag anders zou willen zien?!Dan wordt het tijd om daar verandering in te brengen. Jij en je paard moeten allebei met plezier tot het uiterste willen gaan, zonder stress, dwangmiddelen of frustratie!

Uiteraard heeft het verfijnen van het trainingswerk tijd, energie en consequentheid nodig. En dit is ook iets waar je aan moet blijven werken (zowel als ruiter als bij het paard), maar het maakt het rijden een stuk aangenamer. Waardoor je met plezier, vertrouwen en respect met je paard samen werkt. En dit ook uitstraald, wat terug te zien is in de bemerkingen van toeschouwers (en jury’s).